33

Symmetrical

And practical

And oh so very matter of factual

Life of mine how do I love thee

Let me count the ways

In years and months and counted days

I love thee in the rainy days, curled up with the ones I adore

My fire logs, my lover, my book, without a cover

The misty lights through frosty windows, in love and safeness consumed and smothered

I love thee in the summer days

Lazy pool, fresh watermelon, children playing, doggies barking

Sizzeling steaks, no time constraints, friendly talking, sharing, laughing, caring

I love the deep heartfelt days

Every moment so crystal clear, purposeful and passionate, with meaning it resonates

Piercing love, bursting veins so deep, forming rivers of red in which doings are bled

I love the body feelings

Comfortable in skin, know what I have and where I’ve been

Know what I want, and what the future will bring

I even love the sharpest pain

Raw feelings, bare and plain, when sadness falls like tears of rain

You can no more, but pick up and finish the race, even if it’s not in first place

I love the untold stories left

Wishing dreams, with promises of depth

When the tomorrows and hopes can be felt and glimpses are theft

I love the tired satisfactions

Of days well spent, with human fractions

Pieces of puzzles fit snuggly together, and life is as light as the lightest of feathers

Life of mine how do I love thee

Symmetrical

And practical

And oh so very matter of factual

With warmth and care and o so free

The answer for now is thirty three…

Mistige realiteit

Die oggend mis skets vaag beelde van die woude stad…

Beloftes en drome sweef onaangeraak deur die skimme van vandag se realiteit…

‘n Warm asempie sweef sagkuns teen my gedagtes op…

‘n Hunkerings hoop

In verlange gedoop

Stadig begin realiteit deur mistigheid vorm

Vandag is dalk nie die droom vasgevang

Maar tog ‘n wonderwork van vreugde en hoop

Met genoeg grasie net vir vandag…

Leahne (ons kan nie meer wag nie)

Daar is niks so kosbaar soos ‘n droom bewaar

Soos ‘n diepste begeerte vervul

‘n Verwagting van ‘n sagte lyfie in liefde gehul

Die eerste fladderings van lewe en opgewondheid

Die vol maak van lyf en siel en gees

‘n droom, ‘n hoop, ‘n fladdering word vlees

Sag van die tong rol jou naam Leahne

Jou ma en pa besig om plek in hul lewe vir jou voor te berei

Vir die oomblik as jy jou sagte wolhaar koppie teen hulle harte kom vlei

Ons het lank vir jou handjie om ons vinger gewag

Om Natasha en Stephan van opgewondheid en afwagting te hoor lag

Om te weet wie jy gaan wees omdat jy die sonar se ondersoek so minag

Maar ons harte behoort al klaar aan jou

En kannie wag om jou met al ons liefde en drome te omvou

En jou uiteindelik met ons eie oe te aanskou

Want ‘n droom en verwagting was jy

Van afwagting en heimwee het jy jou ma kom bevry

Om vir altyd en ewig binne ons harte te kom gly

Ode to a little person sorely missed today...

Aan ons prinses

Dis jou verjaarsdag vandag

Mensie wat met jou liefies almal laat lag

Jou glimlag blou oe en sy sagte wit hare

Jy warrel met jou liefde oor ons hartsnare

Ons het jou onmenslik lief

My kleine Cloe harte dief

Niks is te soetsappig as dit by jou kom

Jou omgee mens-wees eie jy hou net aan met blom

Jy het pens en pootjies in ons harte geklim

Al is jy soms vir jou Tannie Amie te slim

Jy troos waar jy hartseer sien

Jou hartjie het van kleins af al begin dien

Van jou kan ons soveel leer

Selfs hoe om tande pienk te verkleur

Ons wens God se grootste seen oor jou pragtige lewe toe

Laat jy die lewe met elke dag se suiker soet seening proe

Hoop

Die put verdor

Die hart verkramp

Die oe verslind

Die mooi verblind

Weet die antwoord is Hoop

Hart, siel en vlees in pyn gedoop

Moet kop op lig

Moet bo probleem uitstyg

Moet … moet … moet

Die wil is weg

Die krag versleg

Moet die donker nou beveg

Wil in die lig dans

Van lighartigheid rond flans

Gooi weg die seer

Bring terug beheer

Die dag gaan voort

Emosies nou oorboord

Die lyn vasgryp

God sal my red

Ek’s altyd Sy kind

Sy Hoop vir my verslind

Ek kry nog seer

Hy’s in beheer

Die hart het lief

Die siel sal glo

Die kop moet hoop

Als sal uiteindelik reg loop

Nostalgic look at family love...

Familie huis

Die stil geluide van die nag

Padda-sang en krieke-lag

Vedwyn in duiwe-koggel

En geyser-roggel…

Die knus gevoel van familie liefde

Wikkel dieper in die warm wete

Dat DIE harts familie jou aanvaar

Duidelik in elke spot, lag, normale gesinslid hanteer gebaar…

Die mense van jou hart

Geskenk uit Gods genade vir verlede smart

Weet dat vandag al die liefde bring

Waar van my hoop en drome stories sing…

From our guest blogger Welmarie a beautiful piece: Sluip-ertjie: Vergif

Sluip-ertjie: Vergif: "Wat behels dit om te vergewe? Beteken dit 'n mens moet iets ontken? Maak asof dit nooit gebeur het nie? Beteken dit jy vee iets uit of kry..."

Ode to Spring on this very Winters day!

Lente

Lente steek haar skaam gesig uit elke bloeisel in my tuin

Haar reuk groet my elke oggend en sagte pienk sonsak met die reuk van jasmyn

Sy roep na die reen en die wind en die veranderinge wat elkeen so na haar aantrek

Menigte mens het haar al probeer namaak en hulde blyk

In skilderye

In gedigte

In die ewige soeke na die perfekte kombinasie van kos en spesirye

Maar haar perfeksie bly vir altyd deur ons vingers glip

Wat sal lente die jaar saam met haar bring

‘n Wonderwerk van lewe wat my hart elke oomblik laat sing?

Of ‘n verrassing so uniek soos God se wil

Wat gretige vingers van liefde om my hart krul

God, mag lente haar asem van kreatiwiteit en Skepping oor my lewe blaas

Om elke dag met wonder te leef

En vir ‘n vol passievolle lewe met insig, wysheid en geduld te streef

Lente steek haar skaam gesig uit elke bloeisel in my tuin

Gou, kyk mooi , voor dit weer in die volgende seisoen verdwyn

by Amori van Zyl

Presenting our first guest blogger: Nadia van Niekerk with 'Bang'

Afrodites first guest blogger Nadia is an inspirational writer with heaps of passion... can't wait for her next piece.

Bang

Ek is bang.

Meer as dit.  Ek is ‘n bangbroek.

Tot in my murg vrees ek om myself oor te gee aan die dinge waarin ek goed is.  Waarin ek uitblink.  Wat maklik kom.  Die dinge wat amper voel soos ‘cheat’, so maklik is dit.  Daardie iets wat in my DNA in geweef is en waarvoor ek spesiaal geskep is.  

Ek sal liewers my passie, my gawe, ‘n droom noem en voort sukkel met dit waarin ek my nou bevind.  Ten minste is dit ‘n werk.  Dit is standvastig.  Dit betaal goed.  Die mense is oulik en ek leer baie.  Vertel ek myself.  En almal om my.  Probeer myself oorreed, terwyl almal kan sien my flikker vir lewe word kleiner en kleiner.  Maar ek leer ja.  Ek leer tot in die middernag in.  Ek leer en ek haat dit.  Ek leer met trane in my oe. 

Maar hoe kan ek dan die risiko neem?  Se nou ek is nie goed genoeg in die ding wat vir my lekker is nie.  Se nou ek kom daar en ek kan nie die paal haal nie? 

En se nou ek is uitstekend?  Wat sal gebeur as ek nuwe vuur in my siel kry?  As ek weer my tyd en my lewe terug het?  Hoe sal dit wees as ek deur die lig wat weer aangesteek is, weereens my passie vir mense, verhoudings, die toekoms terug kry?  Sal dit nie ongelooflik wees nie?  Is dit dan nie presies wat ek wil he nie?

Maar nee.  Ek wag.  Want wat as.   Bangbroek!!  My hart skree dit uit elke keer as ek by die kantoor in stap of weer in die donker wanneer almal slaap by die huis aankom.

En ek huil.  En ek suffer.

Want ek is te bang.

Te bang om eers my passie as ‘n stokperdjie te beoefen.  Bang ek het dalk my edge verloor en as ek weer probeer dat daardie realiteit my in die gesig sal staar. 

En wat dan?

Al die bekende slagspreuke vloed my gedagtes.  “Mens kan net ‘n dal in een groot sprong kruis”.  “Moenie jou talent onder ‘n maatemmer wegsteek nie”.

Gaan ek dit waag?

Of gaan ek waag om my siel heeltemal te verloor?

Want werk is nie net geld maak nie.  Dit is ‘n geloofsaak.

En ek verraai op die oomblik my Maker.

by Nadia van Niekerk

Droogte

We all go through dry spells in our lives, times where we yearn for relief... this poem is about such a time in my life but the unwavering Hope which will always shine through...

Droogte

Hard roep die aarde na verkwikende reen

Die grond en plante word so wit soos been

Sal die winde van hoop tog ons dors kom les

Om die gapende monde met water te stil

Die silwer strome lewe alles kom verkleur

Die windpomp kraak vaak om sy eie as

En slegs stof drup liggies uit die pype se las

Die son bak hard neer op die gekraakte ou mens plooie

Die aarde voel sy jare soveel meer met die droogte

God maak tog U hand oop en laat die wolke bring

Wat so belowend in die donker donderweer sing

Sodat ons harte van vreugde deur die poele kan plas

En die beloftes van Skepping nie meer ons harte so belas

Vir nou kraak die windpomp vaak om sy eie as

Slegs stof drup liggies uit sy pype se las

Maar binnekort gaan verkwikende water van hoop en lewe ons harte verras
by Amori van Zyl

Vriend

For all my friends out there...

Vriend

‘n Verrassings geskenk met elke laag uniek

‘n Harts kombers is wat jy my bied

‘n Oproep wanneer die nood druk

Of net om ‘n paar onsinnighede uit die lug te pluk

Nooit afbrekend

Nooit opstekerig

Nooit vals

Of op tone rondom jou rond wals

Vol liefde

Vol geduld

Vol ewige verstaan

Is waaruit jy bestaan

Veilbaar soos enige persoon

Maar geen ander se afgetekende patroon

Elementere dinge soos saam lag of huil

In my skoene stap jy al verder as ‘n myl

Deur jou sien ek ‘n venster in die hemel waarin ek glo

Wie gee jou hierdie buitengewone vermoe

Om my uit die diepste gat of hoogste wolk te kom haal

En jou liefde oor my hele lewe te straal

by Amori van Zyl

VERBAAL - inspired by talk by Sarah Kay

A talk by Sarah Kay, spoken word poetry... inspired me to write the following poem VERBAAL! Check out her speech at the following link:  Sarah Kay: If I should have a daughter ... | Video on TED.com

VERBAAL

As ek praat in my taal en bid in my taal

Voel ek die dorheid in my taal

Maar in daardie droogte vorm die woorde

En voel ek die groen blom betekenis van die lewe

Met seer lekker kry deurdruk

Om iets te maak van die pyn

Om sin te gee aan die amper verdwyn

En met volle vors weer terug te kom om lewe te gee

Aan dit wat amper nie meer was

Wat gevoel het so leeg so vas

Maar nou ‘n lewe van sy eie het

Die trane wat elke blom betekenis laat bloei

Wat elke tak en taak vir die toekoms laat begin groei

En sag kan ek weer diep sug en weet

Die rus kan maar nou oorneem die harde werk is vir ‘n oomblik klaar

Totdat more kom en die son die liefde en lewe

Die goeie welbehae

Laat opstyg saam met my wildste drome

My hart verlore

Want hoop het ‘n diep saad geplant in die amper vergeet

Weet gaan een van die dae sy kop kom uitsteek

En die wonderwerk gebeur in my taal

En ek voel so oop en verbaal

Laat elke goeie sonskyn gedagte

Weer kom lewe bring in donker gedagte grafte

Hoog sweef op die winde van weet

Mag ek nooit ooit weer die wete vergeet…
by Amori van Zyl

Never Blue

Never blue

Red the color of love crinkling the corners of your smile

Wish we could just stay right here for another while

Brown the color of your eyes as they touch my face

Yellow the sun kissed earth with you in this place

Green the fresh new buds of knowing you

Every day I learn something new

Bright white the stars reflecting in your eyes

Orange the joy of no lies

All the colors of the rainbow paint your name

Imprinting the love we share on my heart with a flame

Black the night without you

But never ever blue