From our guest blogger Welmarie a beautiful piece: Sluip-ertjie: Vergif

Sluip-ertjie: Vergif: "Wat behels dit om te vergewe? Beteken dit 'n mens moet iets ontken? Maak asof dit nooit gebeur het nie? Beteken dit jy vee iets uit of kry..."

Ode to Spring on this very Winters day!

Lente

Lente steek haar skaam gesig uit elke bloeisel in my tuin

Haar reuk groet my elke oggend en sagte pienk sonsak met die reuk van jasmyn

Sy roep na die reen en die wind en die veranderinge wat elkeen so na haar aantrek

Menigte mens het haar al probeer namaak en hulde blyk

In skilderye

In gedigte

In die ewige soeke na die perfekte kombinasie van kos en spesirye

Maar haar perfeksie bly vir altyd deur ons vingers glip

Wat sal lente die jaar saam met haar bring

‘n Wonderwerk van lewe wat my hart elke oomblik laat sing?

Of ‘n verrassing so uniek soos God se wil

Wat gretige vingers van liefde om my hart krul

God, mag lente haar asem van kreatiwiteit en Skepping oor my lewe blaas

Om elke dag met wonder te leef

En vir ‘n vol passievolle lewe met insig, wysheid en geduld te streef

Lente steek haar skaam gesig uit elke bloeisel in my tuin

Gou, kyk mooi , voor dit weer in die volgende seisoen verdwyn

by Amori van Zyl

Presenting our first guest blogger: Nadia van Niekerk with 'Bang'

Afrodites first guest blogger Nadia is an inspirational writer with heaps of passion... can't wait for her next piece.

Bang

Ek is bang.

Meer as dit.  Ek is ‘n bangbroek.

Tot in my murg vrees ek om myself oor te gee aan die dinge waarin ek goed is.  Waarin ek uitblink.  Wat maklik kom.  Die dinge wat amper voel soos ‘cheat’, so maklik is dit.  Daardie iets wat in my DNA in geweef is en waarvoor ek spesiaal geskep is.  

Ek sal liewers my passie, my gawe, ‘n droom noem en voort sukkel met dit waarin ek my nou bevind.  Ten minste is dit ‘n werk.  Dit is standvastig.  Dit betaal goed.  Die mense is oulik en ek leer baie.  Vertel ek myself.  En almal om my.  Probeer myself oorreed, terwyl almal kan sien my flikker vir lewe word kleiner en kleiner.  Maar ek leer ja.  Ek leer tot in die middernag in.  Ek leer en ek haat dit.  Ek leer met trane in my oe. 

Maar hoe kan ek dan die risiko neem?  Se nou ek is nie goed genoeg in die ding wat vir my lekker is nie.  Se nou ek kom daar en ek kan nie die paal haal nie? 

En se nou ek is uitstekend?  Wat sal gebeur as ek nuwe vuur in my siel kry?  As ek weer my tyd en my lewe terug het?  Hoe sal dit wees as ek deur die lig wat weer aangesteek is, weereens my passie vir mense, verhoudings, die toekoms terug kry?  Sal dit nie ongelooflik wees nie?  Is dit dan nie presies wat ek wil he nie?

Maar nee.  Ek wag.  Want wat as.   Bangbroek!!  My hart skree dit uit elke keer as ek by die kantoor in stap of weer in die donker wanneer almal slaap by die huis aankom.

En ek huil.  En ek suffer.

Want ek is te bang.

Te bang om eers my passie as ‘n stokperdjie te beoefen.  Bang ek het dalk my edge verloor en as ek weer probeer dat daardie realiteit my in die gesig sal staar. 

En wat dan?

Al die bekende slagspreuke vloed my gedagtes.  “Mens kan net ‘n dal in een groot sprong kruis”.  “Moenie jou talent onder ‘n maatemmer wegsteek nie”.

Gaan ek dit waag?

Of gaan ek waag om my siel heeltemal te verloor?

Want werk is nie net geld maak nie.  Dit is ‘n geloofsaak.

En ek verraai op die oomblik my Maker.

by Nadia van Niekerk

Droogte

We all go through dry spells in our lives, times where we yearn for relief... this poem is about such a time in my life but the unwavering Hope which will always shine through...

Droogte

Hard roep die aarde na verkwikende reen

Die grond en plante word so wit soos been

Sal die winde van hoop tog ons dors kom les

Om die gapende monde met water te stil

Die silwer strome lewe alles kom verkleur

Die windpomp kraak vaak om sy eie as

En slegs stof drup liggies uit die pype se las

Die son bak hard neer op die gekraakte ou mens plooie

Die aarde voel sy jare soveel meer met die droogte

God maak tog U hand oop en laat die wolke bring

Wat so belowend in die donker donderweer sing

Sodat ons harte van vreugde deur die poele kan plas

En die beloftes van Skepping nie meer ons harte so belas

Vir nou kraak die windpomp vaak om sy eie as

Slegs stof drup liggies uit sy pype se las

Maar binnekort gaan verkwikende water van hoop en lewe ons harte verras
by Amori van Zyl

Vriend

For all my friends out there...

Vriend

‘n Verrassings geskenk met elke laag uniek

‘n Harts kombers is wat jy my bied

‘n Oproep wanneer die nood druk

Of net om ‘n paar onsinnighede uit die lug te pluk

Nooit afbrekend

Nooit opstekerig

Nooit vals

Of op tone rondom jou rond wals

Vol liefde

Vol geduld

Vol ewige verstaan

Is waaruit jy bestaan

Veilbaar soos enige persoon

Maar geen ander se afgetekende patroon

Elementere dinge soos saam lag of huil

In my skoene stap jy al verder as ‘n myl

Deur jou sien ek ‘n venster in die hemel waarin ek glo

Wie gee jou hierdie buitengewone vermoe

Om my uit die diepste gat of hoogste wolk te kom haal

En jou liefde oor my hele lewe te straal

by Amori van Zyl

VERBAAL - inspired by talk by Sarah Kay

A talk by Sarah Kay, spoken word poetry... inspired me to write the following poem VERBAAL! Check out her speech at the following link:  Sarah Kay: If I should have a daughter ... | Video on TED.com

VERBAAL

As ek praat in my taal en bid in my taal

Voel ek die dorheid in my taal

Maar in daardie droogte vorm die woorde

En voel ek die groen blom betekenis van die lewe

Met seer lekker kry deurdruk

Om iets te maak van die pyn

Om sin te gee aan die amper verdwyn

En met volle vors weer terug te kom om lewe te gee

Aan dit wat amper nie meer was

Wat gevoel het so leeg so vas

Maar nou ‘n lewe van sy eie het

Die trane wat elke blom betekenis laat bloei

Wat elke tak en taak vir die toekoms laat begin groei

En sag kan ek weer diep sug en weet

Die rus kan maar nou oorneem die harde werk is vir ‘n oomblik klaar

Totdat more kom en die son die liefde en lewe

Die goeie welbehae

Laat opstyg saam met my wildste drome

My hart verlore

Want hoop het ‘n diep saad geplant in die amper vergeet

Weet gaan een van die dae sy kop kom uitsteek

En die wonderwerk gebeur in my taal

En ek voel so oop en verbaal

Laat elke goeie sonskyn gedagte

Weer kom lewe bring in donker gedagte grafte

Hoog sweef op die winde van weet

Mag ek nooit ooit weer die wete vergeet…
by Amori van Zyl

Never Blue

Never blue

Red the color of love crinkling the corners of your smile

Wish we could just stay right here for another while

Brown the color of your eyes as they touch my face

Yellow the sun kissed earth with you in this place

Green the fresh new buds of knowing you

Every day I learn something new

Bright white the stars reflecting in your eyes

Orange the joy of no lies

All the colors of the rainbow paint your name

Imprinting the love we share on my heart with a flame

Black the night without you

But never ever blue